Vrijwilliger!

Deze foto is me dierbaar. Hij is gemaakt tijdens de jaarlijkse strandwandeling van Podencoworld en het teefje waarmee ik op de foto sta, had ik nooit eerder ontmoet. Het is Gita. Een paar maanden voor de wandeling werd ze kaal, graatmager en alleen aangetroffen op Tenerife. Door de inzet van het asiel daar (Tierra Blanca) en van Podencoworld belandde ze bij een fantastisch gastgezin in Nederland om aan te sterken (bekijk hier hoe Suzanne en Willem hun huis en hart openstellen om de hondjes waarvoor het Spaanse asiel het meest onhoudbaar is een veilige tussenstop in Nederland te bieden). Kort na de strandwandeling verhuisde Gita naar haar definitieve thuis, waar ze het nu ontzettend goed heeft en ontzettend goed doet.

De foto laat iets zien waar ik me keer op keer over verbaas: de openheid, de liefde en het vertrouwen waarmee Podenco’s naar een onbekende kunnen stappen, terwijl ze zó veel nare redenen hebben om al het vertrouwen in mensen verloren te zijn. De veerkracht van Podenco’s is onbeschrijfelijk en hun vermogen om in een veilige, liefdevolle omgeving op te bloeien en te genieten van het hier en nu is bewonderenswaardig. Het is ook precies waarom het zo dankbaar en nuttig is om voor ze te vechten!

Toen Michelle en ik in het voorjaar van 2017 onze Dalí adopteerden via Podencoworld, werden we verrast door de passie, professionaliteit en daadkracht waarmee de vrijwilligers van de stichting te werk gingen. Ik ben er trots op om nu te kunnen zeggen dat ik onderdeel ben geworden van dat netwerk en van het team van vrijwilligers van Podencoworld. Als adoptiemedewerker heb ik inmiddels mijn eerste adoptieaanvragen in behandeling genomen en zet ik me in om meer honden zoals Gita een thuis te geven dat ze verdienen!